·         Maandag, 5 april 2004
Rhian schrijft
Ik ben de laatste dagen gewend geraakt om op te staan en de dag tegemoet te komen zonder verwachtingen. Dit is helemaal geen bewuste keus geweest maar een reactie op wat ons is overkomen. Het is ook, gek genoeg, geen les die wij hebben moeten leren – het is op een heel natuurlijke manier gegaan. Er komt zoveel op je af dat je alles accepteert zoals het is; ik heb bijvoorbeeld niet één keer gevraagd  “waarom Philippa?” of  “waarom wij?”. Het heeft geen zin, het verandert niks en dat zeg ik niet om stoer of super-logisch te zijn maar omdat ik het simpelweg zo voel. Philippa is vandaag net zo slap als gisteren en ligt op de bank ongeïnteresseerd televisie te kijken. Francesca en Isabella maken zich klaar voor school en zijn geen moment jaloers op Philippa dat ze thuis mag blijven – het is overduidelijk dat ze het niet voor de lol doet. Zij zijn ontzettend begripvol voor Philippa’s ziekte en ik bewonder hun geduld en inlevingsvermogen. Francesca aait haar zus over haar bolletje en zegt heel lief “Tot vanmiddag”. Zij vertrekken met René naar Cathy die ze dan verder naar school brengt – ik ben zo dankbaar dat wij zulke goede vrienden hebben, het maakt dit allemaal draaglijk. Philippa eet twee eetlepels Honey Hitters over een periode van een uur en dan twee korrels per keer. Ik moet elke hap in haar mond stoppen. Ik maak me erg druk om haar; we hebben haar gisteravond gewogen en ontdekte dat ze ongeveer anderhalf kilo is afgevallen sinds ze het ziekenhuis heeft verlaten. Dat is in een periode van 3 dagen. Lunchtijd ben ik hartstikke blij dat ze een crackertje eet met roomkaas, het is zo weinig maar het is tenminste iets. Wij maken ons klaar om naar school te gaan om de meiden op te halen – ze wil wel meegaan maar ze heeft geen fut. Ze wil haar vriendinnetjes niet zien en als iemand haar aanspreekt verstopt ze zich in haar capuchon. Dit is niet de échte Philippa. ‘s Middags bel ik met de ziekenhuis want ik begin ongerust te worden over hoe weinig ze eet. Wij krijgen een anti-braak middel voorgeschreven en dit wordt per fax naar onze apotheek gestuurd. René haalt het op op weg naar huis, ik hoop dat het werkt. Uiteindelijk gaat ze naar bed om 21.30 en heeft niet geklaagd over misselijkheid sinds het innemen van de pil. Laten we hopen dat het nu beter gaat met eten.