Woensdag 7 april 2004
Rhian schrijft
Vandaag zou de beste dag van de week moeten zijn voor Philippa; het is bijna een week sinds ze voor het laatst Vincristine heeft gekregen en de bijwerkingen zouden nu het minst moeten zijn. Vorige week had ze praatjes voor 10 op de woensdag maar vanochtend blijkt al snel dat het weer een slechte dag wordt. Gelukkig heeft Philippa steeds minder moeite met het slikken van het medicijn, maar ze wil nog steeds alleen maar met rust gelaten worden. De energie drankjes vind ze wel lekker en dat is een hele geruststelling, wij hopen nu dat ze minder zal afvallen en dat ze kan aansterken. Zij ligt de hele ochtend op de bank en valt in en uit slaap. Als ik haar moet wakker maken om pijnstillers te geven of om haar naar de wc te brengen begint ze gelijk te gillen. Ik mag haar niet aanraken, ik praat te hard, ik kan toch zien dat ze wil slapen? Soms herken ik mijn kleine Pippa niet meer, er is weinig van dat vrolijk, zorgeloze meisje over. Maar ik heb er geen spijt van – ik hou te veel van haar om zelfs het kleinste risico te nemen met haar gezondheid. Zelfs Joshua heeft de moed opgegeven dat ze met hem wil spelen, vroeger ging hij haar net zo lang lastigvallen tot zij deed wat hij wilde “Kom Pippa, kom Pippa”. Lunchtijd gaan we naar school om de meiden op te halen. Philippa’s vriendinnen komen naar haar toe maar ze draait haar hoofd weg, ik doe mijn best uit te leggen waarom ze zo reageert en hun gerust te stellen dat het niet aan hun ligt. ’s Middags spelen Francesca en Isabella met elkaar en helpen mij met het opruimen van de woonkamer, mijn broer Eilir en zijn vrouw Frederieke komen vanavond op visite uit Engeland hun kinderen Rhys en Sanne. Ik besluit een simpele soepmaaltijd te maken maar Philippa wil dit absoluut niet, zij wil spaghetti met spinazie net als gisteren. Ik wil dat ze goed eet en dus maak spaghetti alleen voor haar met de saus die overbleef van gisteren. Eenmaal aan tafel wil ze de spaghetti niet meer en wil nu soep. Dit is een voorbeeld van hoe veel Philippa is verandert. Eilir en Frederieke arriveren om 19.00. Het is fantastisch om ze weer te zien en wij hebben het erg gezellig met elkaar. Zij zijn geschrokken om Philippa zo te zien en doen hun best om met haar contact te krijgen maar zij wil haarzelf afsluiten. Vóórdat Eilir en Frederieke vertrekken is Philippa al naar bed gegaan, veel langer dan 19.30 houdt ze niet vol. Om 21.00 vertrekken ze naar Nijmegen en na het brengen van de meiden naar bed besteed ik een uur aan dit dagboek.