Home
Voorwoord
Publicatie
Dagboek
Fotoalbum
Weblog
Boodschap
Bloedwaardes
English
version:
Summary
Publication
Open letter
Photoalbum
Leave a Message
| |
Donderdag, 22 juni 2004
René schrijft
Vanmorgen moest Philippa weer naar het ziekenhuis in Lelystad om bloed te
prikken. Wederom zal gekeken worden of zij voldoende goed in haar cellen zit om
de geplande chemokuur alsnog te ondergaan. Omdat wij niet zeker zijn of het
bloedonderzoek op de juiste wijze is aangevraagd belt Rhian voor de zekerheid
eerst naar het ziekenhuis. Daar blijken ze niets te hebben ontvangen. Na de AMC
dagverpleging gebeld te hebben (pas om 09:30 open) en de opnameafdeling is na
enige vertraging het formulier alsnog via de fax onderweg.
Ik moet op tijd op mijn werk zijn, dus gaat Rhian met de kinderen op stap.
Gelukkig mogen de overige kinderen bij Cathy spelen. Eenmaal aangekomen in het
ziekenhuis blijkt dat er nu twee aanvragen zijn binnengekomen; zoals de vrouw
achter de balie zegt: “ééntje had ik vanmorgen al en toen kreeg ik er nog
eentje!”. Zo zie je maar weer hoe moeilijk het is voor twee verschillende
ziekenhuizen om met elkaar te communiceren.
De uitslag wordt aan het eind van de middag doorgebeld door het AMC. Philippa
zit voldoende goed in haar cellen om de kuur te mogen ondergaan. De exacte
waarden weten ze op dat moment niet; de gegevens zijn al doorgestuurd naar de
opname afdeling. Het geeft ons wel een onzeker gevoel, omdat de laatste keer pas
na gericht navragen bleek dat Philippa’s witte bloedcellen te laag waren. Wij
zullen dit morgen in het AMC bespreken; wij worden daar om 11:00 uur verwacht.
Francesca, Isabelle en Joshua gaan logeren bij Opa en Oma in Vinkeveen; Rhian
gaat deze keer mee –en natuurlijk Benjamin- naar het ziekenhuis. Als de rest
van de kuur goed verloopt zou dit wel eens één van de laatste opnames kunnen
zijn.
Mijn ouders zijn onmisbaar in deze tijd; zij hebben hun vakantieplannen
uitgesteld tot ná de intensieve chemokuren om ondersteuning te kunnen bieden op
het gebied van opvang van de andere kinderen indien nodig. Zelf vinden zij dit
vanzelfsprekend, wij zijn ze echter ontzettend dankbaar voor de ondersteuning
die ze ons hierdoor kunnen bieden. |