| Home
Voorwoord
Publicatie
Dagboek
Fotoalbum
Weblog
Boodschap
Bloedwaardes
English
version:
Summary
Publication
Open letter
Photoalbum
Leave a Message
| |
Dinsdag 1 juni 2004
René schrijft.
Philippa heeft goed geslapen en ikzelf ook wel. We liggen op een zaal met 4
bedden en één TV, dus TV kijken voor het slapen gaan zit er niet in. Ik heb
gisterenavond aan de website gewerkt en daarna in bed nog wat naar CD’s
geluisterd. Philippa wil gelijk weer van alles gaan doen en omdat de MTX
toediening wat vertraging oploopt krijgt Philippa dan ook de mogelijkheid om een
uurtje naar school te gaan. Ze wordt opgehaald door juf en krijgt één op één
aandacht omdat er verder geen kindjes naar school gaan vandaag.
Infuuspaal-surfend komt ze vervolgens weer terug op de afdeling.
Vervolgens gaat ze nog wat kleien in de speelkamer onder
begeleiding van de pedagogisch medewerker. Hierna eet ze met de andere kinderen
in de speelkamer haar lunch (tosties).
Rond kwart voor twee is ze aan de beurt voor de ruggenprik. Ongeveer een
half uur hiervoor krijgt ze Dormicum (vergeetmedicijn). Philippa wordt wederom
erg giegelig en een beetje duizelig. Op de plaats waar de ruggenprik wordt
gegeven wordt ook nog wat Emla zalf aangebracht om de huid te verdoven. Het
blijft een pijnlijke en vooral beangstige ingreep; er zijn deze keer in totaal 5
volwassenen aanwezig die allemaal hun taak hebben. Philippa wordt in opgevouwen
toestand gehouden terwijl de arts de ruggenprik uitvoert. Gelukkig kan Philippa
zich achteraf niets meer hier van herinneren. Na twee uur platliggen (ze slaapt
gelukkig) is Philippa weer helemaal de oude. We gaan nog even naar de speelkamer
om haar kleiwerkje af te maken. Na het avondeten heeft Philippa nog steeds erg
veel energie over dus gaan we door de gang fietsen; philippa gaat achtereenvolgens op
een driewieler, een mini bakfiets, een trapauto en ik er achteraan met de
infuuspaal. Philippa geniet met volle teugen; op de vloer zijn
verkeerssituaties weergegeven zoals zebrapaden, rotondes, brug over water etc.
dus even voelt het alsof we niet in het ziekenhuis zijn. Philippa is behoorlijk
moe van een lange dag en valt als een blok in slaap.
|