Bloedwaardes
English
version:
ˇ
Maandag, 22 maart 2004
Rhian schrijft.
Vandaag zullen wij de uitslag van de biopsie krijgen. Ik ben bang en hoop
dat alles goed gaat. Ik wacht - wij zouden uiterlijk 10 dagen na de operatie
bericht krijgen en dat was gisteren (zondag) en dus vandaag horen wij hoe en
wat.
11:00 u. - nog steeds geen bericht en dus besluit ik zelf te bellen. Ik spreek
met de secretaresse van de plastisch chirurg en leg uit hoe het zit. Zij
begrijpt mijn gespannen toestand en belooft dat de plastisch chirurg vanmiddag
terug zal bellen. Allerlei emoties en scenario's gaan door mijn hoofd. Waarom
duurt het zo lang - zou dit kunnen wijzen op goed nieuws of juist het
tegenovergestelde. Ik durf niet verder na te denken. Als een chaotische
wervelwind probeer ik mezelf bezig te houden - gedreven en toch ongeďnteresseerd.
René voelt hetzelfde en komt gelukkig op tijd thuis. Mijn ouders, Mamgu
en Dadcu (Welsh voor opa en oma) zijn gearriveerd uit Wales en vallen gelijk in
een huis vol spanning. Om ongeveer 5 uur 's middags belt prof. van der Horst en
René neemt op. Er is nog steeds geen nieuws. Zij vertelt dat ze vrijdag gebeld
had met de pathaloog-anatoom maar zij waren nog steeds bezig met kleuringen. Wij
hoefden niet meer te bellen en wij zouden bericht krijgen van haar zelf of van
de oncoloog. Voor de eerste keer geef ik mijn twijfels en angsten een stem. De
oncoloog? Maar wanneer zullen wij het verlossende bericht krijgen ? Morgen ?
Overmorgen ? De spanning begint ondraaglijk te worden en toch proberen we nog
steeds positief te blijven. René en ik slapen slecht maar houden het bij "no
news is good news".