Bloedwaardes
English
version:
Donderdag, 13 mei 2004
René schrijft.
Vandaag wordt Philippa weer opgenomen in het ziekenhuis
voor het volgende deel van haar chemokuur. De afgelopen week wilde Philippa
meerdere keren weer naar school, maar helaas mocht dit niet omdat ze een uitslag
had die wees op de besmettelijke bacteriële infectie “krentenbaard”. Na een
paar dagen antibiotica was de krentenbaard bijna verdwenen en mocht ze dus
vanochtend weer even naar school. Ze had er erg veel zin in en vond het erg leuk
om haar vriendjes, vriendinnetjes en de juffen weer te zien. Toen ik rond 12 uur
op school aankwam om haar, Francesca en Isabella op te halen zat ze heerlijk in
de zandbak te spelen met de nieuwe pet op die ze van Carla (moeder van Sem)
heeft gekregen. Eerst rijden we naar huis om de anderen op te halen en de
logeerspullen in te laden. Wij worden om 14:00 uur verwacht op de
kinderoncologie afdeling maar eerst moeten de andere kinderen (behalve Benjamin)
nog worden overgedragen aan mijn ouders. Ik blijf mij er iedere keer over
verbazen hoeveel spullen we met z’n allen nodig hebben voor een paar dagen
verblijf buitenshuis; gelukkig past het ook deze keer weer in de auto. Als we op
de afdeling aankomen worden we benaderd door de pedagogisch medewerker; op een
andere kinderafdeling is op dat moment een bezoek van een instelling die met
kleine dieren op bezoek gaan bij kinderen in ziekenhuizen. Philippa is ook van
harte uitgenodigd, dus we gaan gelijk even langs. In het begin vindt ze het wel
een beetje eng, maar na een poosje aait ze de konijntjes en voert ze de
cavia’s.
Na een uurtje is het helaas tijd om terug te gaan naar de afdeling om het infuus aan te sluiten op de PAC. Dit gaat uitstekend en we krijgen ook nog wat detailinformatie over hoe de behandeling er de komende dagen uit zal komen te zien. Als alles goed gaat mag Philippa zondag in de loop van de dag weer naar huis.
We komen weer veel bekende gezichten tegen van kinderen en ouders. Zo langzamerhand ga je je toch een beetje familie van elkaar voelen. Je deelt toch lief en leed met elkaar. Helaas heb ik vanavond moeten vernemen dat het erg slecht gaat met een meisje op de afdeling die wij kennen van het begin van Philippa’s behandeling. Je voelt je op zo’n moment verschrikkelijk machteloos. Wij leven allemaal erg mee met haar ouders, maar meer dan steun betuigen kunnen wij niet.